Ik heb nooit lang nagedacht over de zin van het leven. Te bang dat die er niet zou zijn. Ik ben ermee gestopt toen ik bedacht dat het leven niet vanaf het begin zin heeft. Natuurlijk zien ouders – meestal – een wens in vervulling gaan, maar dat draagt vooral bij aan hun eigen zingeving.
Een baby is wat dat betreft geen auto die dankzij het afleverpakket en een volle tank direct te weg op kan. Wat de zin van haar leven is, zul ze toch zelf moeten ontdekken. “De zin van het leven” is taalkundig een zelfstandig naamwoord, maar ik zie het liever als een werkwoord. Jij mag en kan daar alles van maken.
Niet dat dat makkelijk is overigens. Mijn advies is daarom ook simpel: probeer wat uit. Klooi lekker aan. Waar slaat je hart een slag van over? Wat zinnig voor jou?
En als iets niet werkt, dan kies je weer wat anders. Vast een betere keuze dan je eerste, want je weet al wat niet werkt. Als het tweede ook niet werkt, is dat ook geen probleem, want dan probeer je een derde. Zo ploeter je voort, naar het beste van je kunnen en vorm je je eigen zin van het leven. Wat de jouwe is, kan alleen jij ontdekken.
Ik weet alleen dat ook de zin van het leven begint met een hoofdletter en eindigt met een punt.
Bjorn Franke
Mooi.
Dank je wel!