Claudia de Breij liet de Groningse Stadsschouwburg meerder keren meezingen met ’t Het Nog Nooit Zo Donker West van Ede Staal. Dat raakte me steeds weer. Het gaat over een ouder echtpaar in de laatste weken van hun leven. Je hoort hoe ze wonen in een huisje aan de dijk en je kijkt met ze terug. Ede Staal gebruikt eenvoudige taal en laat je voelen wat hij niet vertelt.
Springsteen had het niet beter gekund. Maar die kan ook geen Gronings. Al heb ik weleens gehoord dat hij voorouders uit Groningen had. Dat heb ik nooit gecontroleerd.
Dat Claudia de Breij het uitgerekend in de oudejaarsconference stopt, is natuurlijk superslechte timing. ’t Het Nog Nooit Zo Donker West doet het de laatste jaren lekker in de Top 2000 (nadat hij na een illegaal bevonden actie van het Dagblad jaren geleden was verbannen). En dan loopt zij het op oudjaar tussen de oliebollen en Bohemian Rhapsody te promoten. De volgende stemronde is pas over 330 dagen. Beetje jammer. Gelukkig is dit pronkjewail een groeidiamant.