E en ik kijken naar het derde seizoen van Emily in Paris. Het is fijne, snackable televisie. Weinig om het lijf, maar de wereld is al ingewikkeld genoeg. Niet dat ik daar zelf veel diepgaander over kan vertellen. Gelukkig zijn er mensen die dat wel doen. Zoals Lena Bril in haar nieuwsbrief.
Journalist Kyle Chayka betoogt in een invloedrijk artikel dat de show exemplarisch is voor een nieuw genre: Ambient-tv. Dit soort series zijn “as ignorable as it is interesting,” perfect als achtergrond voor een avond gedachteloos scrollen door Instagram. Zonder schuldgevoel: Emily kijkt immers ook voortdurend op haar telefoon.
Lena Bril
En ik geloof dat dit wel de kern is.
Kijken naar Emily in Paris is boven alles een emotieloze ervaring. Het drama wordt zelden dramatisch. Je kunt niet meeleven met de personages omdat ze geen enkele psychologische diepgang krijgen. Nooit zie je de binnenwereld van de personages en complexe emoties blijven buiten beeld. Dat is een verademing voor wie de hele dag bestookt wordt met emotie-opwekkende reclames, nieuwsberichten en TikTokfilmpjes.
Lena Bril
Dit heb ik dus met Hallmark-kerstmeuk
Al zo’n jaar of vier kijken E en ik in december ons helemaal suf aan kerstfilms van Hallmark. Als je het niet kent: dit zijn televisiefilms gemaakt van boeketreeksverhalen in de vorm van een kerstverhaal. De vrouwen in deze films vermommen hun zorgdrift in dingen goed kunnen regelen. Doen meestal iets met marketing of powerpoints bij een grote corporate. Of hebben een lokale onderneming.
Mijn hoogtepunt was het begin van Nostalgic Christmas waarin de hoofdrolspeelster begin december aan de marketingafdeling vertelt dat het magazijn vol ligt met de toffe robot die ze heeft heeft ingekocht voor de kerstcampagne, dat zij nu naar haar geboortedorp gaat om met haar vader te helpen zijn oude speelgoedwinkel op te doeken en dat ze verwacht dat iedereen het wel zonder haar redt.
Reactie van de aanwezigen in de vergadering: “Jazeker, veel plezier, tot in januari.”
In deze films sneuvelen meer bomen om er bordkartonnen karakters en filmsets van te maken dan dat er dienst doen als kerstboom. En dat is een prestatie van formaat. Prima televisie om rond half 10 de hond uit te laten, je avondlijke hygiënische plichtplegingen te doen en in bed nog even de zoen mee te pakken waarna de aftiteling begint.