In het revalidatiecentrum heeft iedereen een verhaal. En iets aan het hart. Dankzij een wachtlijst zijn de gebeurtenissen ver genoeg weg, of vaak genoeg herhaald, om samengeklonterd te zijn tot een Bonbon Napoleon.

Een snoepje dat in een vaste volgorde wordt gemaakt. Met een harde buitenkant en poeder van binnen. Van citroen, want salmiak is slecht voor de bloeddruk.

We dragen allemaal zo’n snoepzakje bij ons. Je kan er meestal wel eentje krijgen. De verteller bepaalt echter wanneer je mag doorbijten. In de pauze komen de zakjes op tafel en leren we elkaar kennen aan de hand van onze kwaal.

Op deze plek zijn we allemaal iemand anders. Een vrouw met een te hoog hartritme. Een man slechte slagaders. Een jonge veertiger met een dubbele hartinfarct. Dit publiek mag langer sabbelen.

Zo staan we stil bij wat ons is gebeurd. Op de hometrainers gaan we vooruit.